اين اثر جلد پنجم از مجموعه ادبيات فارسي است. نويسنده پس از بيان مقدمه و كتاب شناسي كلي و فهرست اختصارات به بررسي مجموعه نسخه‌هاي بدست‌ آمده مي‌پردازد. فصل نخست ، سخني موجز و اديبانه از خاستگاه ادبيات منظوم فارسي به ويژه شعر و مقايسه ويژگيهاي فني آن با شعر امروز و كلاسيك فارسي را در بر دارد. در اين بخش ، شعر كلاسيك فارسي از نظر عروض و قافيه با اشعار عربي مقايسه شده و سپس به ويژگي‌هاي مهم شعر در ادبيات پيش از اسلام پرداخته شده است. نويسنده در اين فصل از مهمترين و موثق‌ترين منابع بهره‌برده است . در بخش دوم به بررسي ادبيات فارسي از نيمه قرن نهم تا ربع آخر قرن يازدهم پرداخته شده است. شعرهاي اين دوره از دو منبع مهم " لغت فرس" اسدي طوسي و "ترجمان البلاغه" رادوياني نقل شده است. درباره هز يك از شاعران به صورت چكيده نويسي فني علمي، مطالبي موجز و كلي آورده شده است. بخش سوم ، به شعراي اواخر قرن يازدهم تا ربع اول قرن سيزدهم پرداخته است، يعني تا پيش از حمله مغول به ايران كه از نظر ترتيب تاريخي با كتاب "لباب‌الالباب " عوفي و كتاب "المعجم" شمس قيس رازي شروع شدهاست. در اين بخش هر يك از شاعران به شكل موجز معرفي شده‌اند كه در نوع خود بسيار سودمند و ابتكاري است. پايان كتاب به چهار پيوست اختصاص دارد كه شامل اشعار روايي منسوب به دوران اوايل مغولان از جمله "بهمن نامه" كوش (گوش) نامه ، "بانو" ، "گشسب‌نامه"، برزونامه" ، "فراز‌نامه" ، "يوسف و زليخا" و ... است.